De mooie Mariposa, een knappe brunette die een paar prachtige stevige borsten heeft, staat naakt op een onbegaanbaar en verlaten stuk strand. Het is duidelijk een artistieke fotosessie, want ze kijkt niet direct in de camera, pas op de laatste foto, en ze laat een aantal stadia zien van wanhoop, verlangen en uitzichtloosheid. Ze klimt tegen de klif op, maar moet al snel opgeven omdat het bereiken van de top niet haalbaar is. Daarna kijkt ze uit over de grote leegte, de zee, en hoopt dat ze iets ziet waardoor ze weet dat er hulp in het verschiet ligt. Zover als het oog reikt is er echter niets dat wijst op een wonderbaarlijke redding.
Mariposa, naakt op een verlaten stuk strand
Het volgende stadium is acceptatie dat het verlaten stuk strand waarschijnlijk haar einddoel is en vervalt ze in een gelatenheid die erop wijst dat ze berust in haar situatie. Schijn bedriegt, want op de laatste foto, als ze direct in de lens van de camera kijkt, zien we echter strijdlust en is de gelatenheid als sneeuw voor de zon verdwenen. We vangen zelfs een glimp van erotiek en sensualiteit op alsof ze wil zeggen dat er een erotische beloning is voor degene die haar komt redden.
Over dat laatste hebben we een vergadering belegd, want de blik van Mariposa zorgde voor tweespalt binnen de redactie. De redactiemilfen vonden dat ze niet zo moeilijk moest doen, want ze gaat gewoon via dezelfde weg terug als ze gekomen is en anders zijn er nog de fotograaf, de man van het licht en de make-up dame die ervoor kunnen zorgen dat ze gewoon die avond weer thuis op de bank zit, met een kopje warme thee in haar handen. Het mannelijk gedeelte van de redactie zag echter een gezamenlijke taak weggelegd als de prins op het witte paard om Mariposa te redden van het verlaten stuk strand.
De redders in nood
De chef ondertitels is druk aan het bellen met een verhuurbedrijf van roeiboten en de rest van de mannen is bezig om een paar koeltassen met wat blikjes bier te vullen, want je moet nooit op weg gaan zonder een degelijke noodvoorraad. Waarschijnlijk kiezen we rond etenstijd het ruime sop en hopen dat we na een minuutje of twintig het verlaten strand hebben bereikt waar Mariposa wacht op een wonderbaarlijke redding. Er is besloten dat als het langer dan een half uur gaat duren voordat we uitgevogeld hebben waar ze precies zit, we terug naar de haven gaan om in de plaatselijke kroeg een meter warme chocolade melk met rum weg te tikken. We hebben begrepen dat dit helpt tegen onderkoeling, want het is leuk om de redder in nood te spelen, maar het kan te gek natuurlijk.
