Buurmeisje is buurvrouw geworden
Naderhand weet je wel wie Amy is; het buurmeisje met die paardenstaartjes die als een gek op haar fietsje over het trottoir aan het racen was. Ze was een paar jaar jongeren dan jezelf dus heb je eigenlijk nooit echt contact met haar gehad; ze ging meer met je jongere zusje om.
We gaan even een jaartje of 18 verder in de tijd en zijn aanbeland op de verjaardag van je moeder en je bent eindelijk na een tijdje weer eens in je ouderlijk huis. Je zusje, ondertussen ook al in de twintig, is er ook en die zit geanimeerd met een vrouw te praten waar je direct van onder de indruk bent. Ze zit naast je oude buren die al die tijd, net als je ouders, nooit verhuist zijn.
Nee, niet die Amy
Je wil dolgraag aan haar voorgesteld worden en neemt je zusje even apart, als ze naar de keuken loopt, om te vragen wie die mooie vrouw wel niet is. Je krijgt een vreemde blik toegeworpen en het antwoord is kort: “dat is Amy“. Je pijnigt je hersens en komt wel een Amy tegen maar dat was een one-night-stand op de universiteit waar je eigenlijk best wel goede herinneringen aan over hebt gehouden. Er verschijnt een glimlach op je gezicht als je aan die nacht denkt waarbij de zijden sjaaltjes al snel door handboeien vervangen werden.
Peinzend loop je de huiskamer weer binnen en kijkt nog maar eens naar die hele mooie vrouw die op de bank zit, is dat echt je buurmeisje die nu “buurvrouw” is geworden, en je blik dit keer niet ontwijkt. Ze kijkt je recht in je ogen aan met een oogopslag die niets te wensen overlaat. Dan valt eindelijk het kwartje en het buurmeisje op haar fietsje komt in je hoofd op volle snelheid voorbij razen. Is dat Amy die op de bank zit?
Je “buurmeisje” heeft een verrassing voor je
Je mond valt open en er verschijnt een glimlach op het gezicht van de begeerlijke vrouw die opstaat en naar je toeloopt. Ze fluistert in je oor dat je nu je mond wel dicht mag doen en sleept je mee naar buiten, naar naar haar ouderlijk huis waar ze een paar dagen logeert. Ze moet je wat laten zien. Je oude buurmeisje blijkt net klaar te zijn met de universiteit en is op doortocht naar een nieuwe baan en een nieuwe woning in een stad niet ver bij jou vandaan. Amy ratelt vrolijk verder en je loopt, nog steeds een beetje met stomheid geslagen achter haar aan.
“Wacht hier maar even“, zegt ze terwijl ze de trap oploopt, “ik roep je zo wel“. Na het “kom maar” ga je naar boven, niet wetende wat je te wachten staat en weer valt je mond open bij de aanblik van je buurmeisje die naakt op een stoel zit. “Weet je“, hoor je haar zeggen terwijl je haar schoonheid in je opneemt, “ik ben altijd al een beetje verliefd op je geweest“……
