1. Paloma in het park, in haar blootje

Paloma schijnt de onweerstaanbare drang te hebben dat als ze in het plaatselijke park is om haar kleren uit te trekken. Overdag, als er veel mensen rondlopen, weet ze zich nog aardig in te houden maar ’s ochtends, als het park verlaten is, gaat ze graag in haar blootje op het betonnen bankje zitten.

In haar blootje

Ze is al een keer naar een praatgroep geweest maar dat resulteerde er alleen in dat ze niet in het park maar in het bos in haar blootje rondliep. Gaf toch minder bevrediging dan het park dat bij haar om de hoek ligt. Ze heeft er ook wel eens over gedacht om ’s nachts in haar blootje door het park rond te gaan lopen maar dat plan heeft ze snel laten varen bij de gedachte aan alle engerds en creeps die er rond zouden kunnen lopen.

Ze woont overigens in een rustiek dorpje waar de enige plaatselijke engerd voor 20.00 uur thuis moet komen van zijn moeder dus had ze het er op kunnen wagen maar de vroege ochtend was toch meer haar ding. Dat is overigens ook, waarschijnlijk toevallig, de tijd dat haar buurman zijn hondje uitlaat, voor dag en dauw. Misschien dat Paloma toch het naakte met het aangename weet te verenigen?

De buurvrouw heeft zich al een paar keer afgevraagd hoe het kan dat het overhemd van haar echtgenoot anders is dichtgeknoopt dan toen hij het park inging; de volgorde was anders want het bovenste knoop hing er een beetje eenzaam bij. Ze had ook al een keertje iets dat leek op lippenstift op z’n boord gevonden maar dat was volgens hem het bloed van een mug die hij had doodgeslagen. De buurvrouw had er verder niet al teveel aandacht aan besteed want wie zou hij nu in het park, op de vroege ochtend, tegen moeten komen waarvan zij het bestaan niet weet, het dorp is immers erg klein.

Zo kon het dus gebeuren dat ze in haar duster bij de buitendeur stond om haar man uit te zwaaien die met de hond naar het park ging. Ze zwaaide naar de buurvrouw Paloma, die net de deur uit kwam stappen. “Die moet elke ochtend vroeg naar haar werk”, ging het door haar hoofd, “ik ben toch blij dat ik zo nog lekker even mijn bed in kan gaan“. Er verscheen een voldane glimlach op het gezicht van de buurvrouw toen ze zich weer omdraaide richting de slaapkamer.